Οι βαθιές κιρσοί είναι μια πολύ δυσάρεστη και αρκετά επικίνδυνη βλάβη των φλεβικών αγγείων του κυκλοφορικού συστήματος.
Οι κιρσοί των βαθιών φλεβών των κάτω άκρων είναι μια παθολογία που επεκτείνεται στα αγγεία που διέρχονται από τις μυϊκές δομές των ποδιών. Η επιμήκυνση και η επέκταση των φλεβικών αγγείων μειώνει σημαντικά τη ροή του αίματος και προκαλεί την εμφάνιση και την εξέλιξη της θρόμβωσης.
Ο κίνδυνος αυτής της ασθένειας έγκειται στη μεγάλη πιθανότητα σχηματισμού θρόμβου αίματος στο τοίχωμα ενός αγγείου να σπάσει και να μεταφερθεί στην πνευμονική αρτηρία.
Όταν εμφανίζεται αυτή η ασθένεια, εμφανίζεται μια μη αναστρέψιμη διαδικασία επιμήκυνσης και επέκτασης των φλεβικών αγγείων. Καθώς η διαδικασία εξελίσσεται, παρατηρείται λέπτυνση του φλεβικού τοιχώματος και σχηματίζονται κόμβοι που εμποδίζουν την ελεύθερη μεταφορά του αίματος μέσω των αγγείων.
Τις περισσότερες φορές, άτομα ηλικίας 30-40 ετών και άνω είναι ευαίσθητα σε αυτή την ασθένεια.
Αιτίες ανάπτυξης κιρσών των εν τω βάθει φλεβών των κάτω άκρων
Οι αιτίες της εμφάνισης και της ανάπτυξης της νόσου μπορεί να είναι μια ποικιλία δυσμενών παραγόντων. Οι κιρσοί των βαθιών φλεβών είναι αποτέλεσμα σοβαρής διαταραχής της κυκλοφορικής διαδικασίας σε μια συγκεκριμένη περιοχή των κάτω άκρων.
Καθώς η νόσος αναπτύσσεται, ο ασθενής μπορεί να αναπτύξει τροφικά έλκη στο σημείο όπου διαταράσσονται οι κυκλοφορικές διεργασίες, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση γάγγραινας, μια κατάσταση που απαιτεί ακρωτηριασμό του προσβεβλημένου τμήματος του άκρου.
Επιπλέον, οι κιρσοί μπορεί να προκαλέσουν παραμόρφωση των μυών των κάτω άκρων και ο σχηματισμός θρόμβου αίματος με πιθανό επακόλουθο διαχωρισμό και μεταφορά του στην πνευμονική αρτηρία μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο.
Οι κύριοι παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση και την εξέλιξή της είναι οι εξής:
- η παρουσία μιας γενετικά καθορισμένης κληρονομικής προδιάθεσης που οδηγεί σε συγγενείς παθολογίες και αδυναμία των κυττάρων των τοιχωμάτων των φλεβικών αγγείων.
- φύλο – οι γυναίκες αρρωσταίνουν πολύ πιο συχνά από τους άνδρες, γεγονός που σχετίζεται με την εμφάνιση ορμονικών αλλαγών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, την έναρξη της εμμηνόπαυσης και στην περίπτωση της χρήσης ορμονικών φαρμάκων και αντισυλληπτικών.
- η παρουσία αυξημένης φλεβικής πίεσης στον ασθενή, που προκύπτει από μειωμένη κινητικότητα και αύξηση του βαθμού στατικής υπερφόρτωσης όταν το σώμα βρίσκεται σε όρθια θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα και με υπερβολικό σωματικό βάρος.
Επιπλέον, οι αιτίες της νόσου μπορεί να είναι:
- Τακτικά αυξημένο φορτίο στα άκρα.
- Σοβαρές διαταραχές στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.
- Συνεχής συμπίεση των αιμοφόρων αγγείων στα πόδια όταν φοράτε στενά παπούτσια.
- Το να είσαι υπέρβαρος ή παχύσαρκος.
- Ανάπτυξη διαφόρων μορφών δερματίτιδας.
- Συνέπειες χειρουργικών επεμβάσεων.
- Έκθεση των κάτω άκρων σε αυξημένα στατικά φορτία.
- Κατάχρηση αλκοολούχων ποτών και κάπνισμα.
Επιπλέον, η κυτταρίτιδα μπορεί να προκαλέσει την ανάπτυξη παθολογίας.
Μια επίσκεψη σε έναν ειδικευμένο φλεβολιστή με την πρώτη υποψία της νόσου σας επιτρέπει να εντοπίσετε την ασθένεια έγκαιρα.
Τα κύρια σημάδια της εν τω βάθει φλεβίτιδας
Τις περισσότερες φορές, στο αρχικό στάδιο της εξέλιξης, η ασθένεια εκδηλώνεται με την εμφάνιση ενός αισθήματος ελαφριάς κόπωσης στα πόδια μετά την τοποθέτηση παρατεταμένου στατικού φορτίου σε αυτά ή κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης βόλτας. Επιπλέον, κατά την περίοδο αυτή, εμφανίζεται ελαφρύ πρήξιμο των ιστών των άκρων.
Τις περισσότερες φορές, αυτά τα συμπτώματα της διαταραχής εμφανίζονται στο τέλος της ημέρας και σταδιακά εξαφανίζονται με τη μακροχρόνια ανάπαυση. Όταν εμφανίζονται αυτά τα σημάδια, είναι απαραίτητο να συμβουλευτείτε έναν φλεβολόγο και να πραγματοποιήσετε ειδικές μελέτες για τον εντοπισμό και την αποσαφήνιση της παρουσίας παθολογίας.
Η χρήση εργαστηριακών και ενόργανων διαγνωστικών μεθόδων μας επιτρέπει να προσδιορίσουμε τον βαθμό ανάπτυξης της νόσου και να λάβουμε απόφαση για τη χρήση έγκαιρης και κατάλληλης πορείας θεραπείας για τη νόσο. Με την περαιτέρω εξέλιξη της νόσου, περνά σε πιο προχωρημένα στάδια, που χαρακτηρίζονται από την εμφάνιση μιας ολόκληρης σειράς συμπτωμάτων και σημείων χαρακτηριστικών μιας προοδευτικής νόσου.
Τα προχωρημένα στάδια της παθολογίας χαρακτηρίζονται από την εμφάνιση των ακόλουθων συμπτωμάτων:
- η εμφάνιση έντονου πόνου στα πόδια το βράδυ και τη νύχτα.
- η εμφάνιση συνεχούς οιδήματος των μαλακών ιστών και βαρύτητας στα κάτω άκρα.
- η παρουσία σταθερής διόγκωσης των μαλακών ιστών οδηγεί σε αύξηση του μεγέθους των άκρων.
- ο ασθενής εμφανίζει συχνές κράμπες στην περιοχή της γάμπας, πιο συχνά τέτοια φαινόμενα συμβαίνουν τη νύχτα.
- το δέρμα στις πληγείσες περιοχές αποκτά μια μπλε απόχρωση στα άκρα.
- Υπάρχει η εμφάνιση προεξοχών παθολογικά προσβεβλημένων φλεβικών αγγείων στα πόδια, τους μηρούς και τα πόδια κατά την άσκηση σωματικής πίεσης στα πόδια.
Η περαιτέρω εξέλιξη της νόσου οδηγεί στην εμφάνιση μικρών πληγών που δεν μπορούν να επουλωθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια μετατρέπονται σε τροφικά έλκη.
Ελλείψει κατάλληλης και έγκαιρης θεραπείας, η ανάπτυξη της νόσου για τον ασθενή μπορεί να αποβεί μοιραία. Η εξέλιξη των κιρσών οδηγεί σε σταδιακή παραμόρφωση των μυϊκών δομών και στην εμφάνιση αρνητικών αλλαγών στο δέρμα και την οστική μάζα.
Με παρατεταμένη εξέλιξη, ο ασθενής εμφανίζει σημεία εκζέματος και αναπτύσσει τροφικά έλκη που μπορεί να εξελιχθούν σε γάγγραινα. Που οδηγεί σε σήψη ή θάνατο.
Σε φλεβικά αγγεία που επηρεάζονται από κιρσούς, αναπτύσσεται η διαδικασία σχηματισμού θρόμβου. Ως αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας, ο σχηματιζόμενος θρόμβος αίματος μπορεί να σπάσει και να μεταφερθεί μέσω του κυκλοφορικού συστήματος.
Όταν ένας θρόμβος αίματος εισέλθει στην πνευμονική αρτηρία, αποφράσσεται και το άτομο πεθαίνει.
Βασικές διαγνωστικές μέθοδοι
Ένας έμπειρος φλεβολόγος μπορεί να προσδιορίσει την παρουσία κιρσών στις βαθιές φλέβες των κάτω άκρων με τα χαρακτηριστικά συμπτώματα, σαφώς ορατά ακόμη και σε μια φωτογραφία των ποδιών, αλλά οι μέθοδοι θεραπείας της νόσου επιλέγονται ξεχωριστά μετά από λεπτομερή εξέταση του ασθενούς και λαμβάνοντας υπόψη όλα τα ατομικά χαρακτηριστικά του σώματός του.
Για τον προσδιορισμό της παρουσίας και του σταδίου ανάπτυξης της νόσου, χρησιμοποιούνται εργαστηριακές και οργανικές διαγνωστικές μέθοδοι. Οι εργαστηριακές μέθοδοι περιλαμβάνουν γενικές εξετάσεις αίματος και ούρων.
Η πιο κοινή ενόργανη διαγνωστική μέθοδος είναι η χρήση υπερηχογραφικής εξέτασης των φλεβικών αγγείων των ποδιών. Αυτή η τεχνική σας επιτρέπει να απεικονίσετε το αγγειακό σύστημα και να προσδιορίσετε τον βαθμό προόδου της παθολογικής διαδικασίας.
Επιπλέον, εάν είναι απαραίτητο, ο θεράπων ιατρός συνταγογραφεί:
- Φλεβογραφία.
- Φωτοπληθυσμογραφία.
Η χρήση της πληθυσμογραφίας φλεβικής απόφραξης καθιστά δυνατό τον προσδιορισμό του όγκου του αίματος στις φλέβες των κάτω άκρων.
Μόνο μετά από μια ολοκληρωμένη εξέταση και τη λήψη αποτελεσμάτων, ο ασθενής συνταγογραφείται μια κατάλληλη πορεία θεραπείας.
Η σύγχρονη ιατρική προσφέρει πολλές επιλογές για τη θεραπεία της νόσου - φαρμακευτικές, μη φαρμακευτικές και χειρουργικές.
Παράλληλα με αυτό, μετά από συνεννόηση με το γιατρό σας, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε εναλλακτικές και παραδοσιακές μεθόδους θεραπείας στο σπίτι.
Θεραπεία εν τω βάθει φλεβίτιδας
Ο πιο αξιόπιστος τρόπος αντιμετώπισης της νόσου είναι η χειρουργική επέμβαση. Η χρήση φαρμακευτικής θεραπείας με τη μορφή δισκίων, ειδικών αλοιφών και τζελ για εξωτερική χρήση μπορεί να παίξει συμπληρωματικό ρόλο και στην πραγματικότητα είναι υποστηρικτική θεραπεία.
Η χρήση της φαρμακευτικής θεραπείας περιλαμβάνει τη χρήση πολλών τύπων φαρμάκων στη διαδικασία θεραπείας - αντιπηκτική, αντιφλεγμονώδη, φλεβοτονωτική και ινωδολυτική δράση
Τα αντιπηκτικά αραιώνουν το αίμα και εμποδίζουν το σχηματισμό θρόμβων αίματος. Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα βοηθούν στην ανακούφιση των φλεγμονωδών διεργασιών στα τοιχώματα των φλεβικών αγγείων. Τα Venotonics βοηθούν στην αύξηση του τόνου των τοιχωμάτων της φλέβας και τα ινωδολυτικά βοηθούν στη διάλυση μικρών θρόμβων και βοηθούν στον καθαρισμό της φλεβικής κλίνης.
Χάρη στη χρήση φαρμάκων, τέτοιες εκδηλώσεις της νόσου όπως το οίδημα συνήθως εξαφανίζονται. επιπλέον, παρατηρείται βελτίωση της κατάστασης του επιφανειακού δέρματος. Η κύρια προϋπόθεση για τη χρήση των φαρμάκων είναι η αυστηρή τήρηση των συστάσεων του γιατρού και η συμμόρφωση με τις δόσεις των φαρμάκων που λαμβάνονται.
Για την πλήρη θεραπεία των κιρσών, συνιστάται η χειρουργική επέμβαση.
Επιπλέον, χρησιμοποιούνται χειρουργικές μέθοδοι ελλείψει θετικής δυναμικής κατά τη διάρκεια της φαρμακευτικής θεραπείας.
Οι πιο κοινές μέθοδοι χειρουργικής θεραπείας της παθολογίας είναι:
- Σκληροθεραπεία;
- φλεβεκτομή;
- πήξη με λέιζερ.
Η σκληροθεραπεία περιλαμβάνει τη χρήση ειδικών ουσιών κατά τη διάρκεια της διαδικασίας - σκληρυντικά, που εισάγονται στον αυλό της προσβεβλημένης φλέβας και οδηγούν σε κόλληση των τοιχωμάτων των αγγείων. Αυτή η διαδικασία σας επιτρέπει να αφαιρέσετε το φλεβικό αγγείο από το κυκλοφορικό σύστημα, το οποίο εμποδίζει την ανάπτυξη παθολογίας. Αυτή η τεχνική χρησιμοποιείται πολύ σπάνια σε περίπτωση ανίχνευσης μιας σοβαρής μορφής της διαταραχής.
Η φλεβεκτομή περιλαμβάνει την αφαίρεση της πληγείσας περιοχής ενός φλεβικού αγγείου. Τις περισσότερες φορές, αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται για τον εντοπισμό βλαβών των επιφανειακών φλεβών, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις είναι εφαρμόσιμη στη θεραπεία των εν τω βάθει φλεβικών αγγείων των άκρων.
Η πήξη με λέιζερ είναι ένας τύπος ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής επέμβασης και πραγματοποιείται με χρήση λέιζερ. σας επιτρέπει να αφαιρέσετε την πληγείσα περιοχή της φλέβας από το κυκλοφορικό σύστημα κολλώντας τα τοιχώματά της υπό την επίδραση της ακτινοβολίας λέιζερ. Αυτή η μέθοδος θεραπείας έχει λάβει τα πιο θετικά σχόλια από τους ασθενείς λόγω του γεγονότος ότι είναι ουσιαστικά ανώδυνη και δεν απαιτεί μεγάλη περίοδο ανάρρωσης.
Η χρήση χειρουργικών μεθόδων θεραπείας σάς επιτρέπει να απαλλαγείτε εντελώς από τα συμπτώματα που είναι χαρακτηριστικά των βαθιών κιρσών. Η επιλογή της χειρουργικής τεχνικής εξαρτάται από τον βαθμό ανάπτυξης της παθολογίας, τα ατομικά χαρακτηριστικά του ασθενούς και πραγματοποιείται από τον θεράποντα ιατρό.